Dat klinkt natuurlijk verdacht, als ik als coach zoiets zeg: “Zit je op je piek? Huur een coach”. Maar ik heb het niet van mezelf. Het is een aanbeveling van Ben Tiggelaar in zijn column in NRC van 3 mei 2019. Een mooie variant op “je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden”. Tiggelaar baseert zijn aanbeveling op de ervaringen van een chirurg die dacht dat hij uitgeleerd was, op zijn piek zat. En wat bleek? Toen hij een coach inhuurde werd hij weer effectiever in zijn werk. Dat stimuleerde hem om onderzoek te doen naar de effectiviteit van coaching van medici in meer dan 100 klinieken. Conclusie: het werkt.
Het deed mij denken aan de eerste keer dat ik merkte dat ik op mijn piek zat. Het was in de jaren 90. Ik had een cursus Engels ontwikkeld voor studenten communicatie aan de Hogeschool. Ik gaf hem voor de vierde keer, aan drie parallelgroepen. Op een gegeven moment betrapte ik me erop dat ik dezelfde aantekening op precies dezelfde plek op het whiteboard aan het schrijven was. Ik zat op mijn piek: ik kon het prima, maar ik leerde niet meer bij. Daarmee deed ik de studenten tekort en ik had er zelf ook geen lol meer in. Dit was voor mij het signaal: nu moet ik iets anders gaan doen, iets waarin ik uitgedaagd wordt om weer te gaan leren.
Dit soort momenten herkennen en er wat mee doen – dat is essentieel. Je hoeft het dan niet altijd in ander werk te zoeken. Je kunt ook – als je op je piek zit – een coach inhuren, zoals Tiggelaar suggereert: een ervaren, oudere collega die de begeleiding verdeelt in praktische, kleine stappen die je kunt oefenen. Dat spreekt mij aan, als wat oudere coach met ruime ervaring in leidinggeven en besturen.