Een goede vraag is meer waard dan een slecht antwoord. Dat klinkt als een open deur. Toch is er in ons dagelijks werk een sterke neiging om snel met een antwoord te komen, met het daaraan verbonden risico dat het verkeerd is. Vaak is er overigens niks mis met snelle antwoorden; sterker nog, ze zijn onmisbaar in crisissituaties, bijvoorbeeld. Als je wat langer meeloopt, kom je vaak op basis van instinct (gestolde ervaring) snel met je antwoord. Ook niks mee, want zo ga je slim om met je energie en je hersencapaciteit.
Het gaat erom dat je de trage vragen leert herkennen, waarop je gebruikelijke antwoorden niet passen. Dat zijn de goede vragen om wat langer bij stil te staan. Dan doe je er goed aan om de neiging te weerstaan om toch snelle antwoorden te geven, en je meningen of oordelen uit te stellen. Een neiging vanuit je persoonlijke wens om zeker over te komen. En vanuit je professionele behoefte om de expertise van jouw instelling te laten zien. Die neiging herkennen en weerstaan, dat vraagt (zelf)inzicht en de durf om toe te geven dat je het nog niet weet. Misschien eerst maar eens oefenen voor jezelf en samen met je coach?